Паляцець на Марс і тамака пабудаваць бункер

• Уладзімір Халіп
• 13.02.2025, 14:13

Небяспечныя надыходзяць часы.

Вялікая авантура не можа доўжыцца бясконца. Дзень трыумфу ўжо прызначаны, а ніякіх падстаў для неймаверных імпрэз няма, і яны нават не прадбачацца. Пуцінская авантура, неабдумана названая калісьці бліцкрыгам, здаецца, набліжаецца да фіналу. Напружаныя спробы звязаць яе з падзеямі другой сусветнай і выбудаваць на гэтым новую крамлёўскую міфалогію з трэскам зазналі няўдачу. Нішто не сыходзіцца. Мэты занадта розныя. І маштаб даўно не той. Пераможцы - гэта хто і калі? Другое войска свету - гэта з якога канца адлік?

Прымазвацца да чужой славы глупства і наіўнасць. З самага пачатку разлік быў няправільны. І спадзявацца на спачуванне і падтрымку свету было неабдумана. Ніхто, акрамя поўных адмарозкаў, на шантаж і прапаганду не ўзяўся. На разрыў працавала гэтая прапаганда. Неймаверныя сродкі ішлі на подкуп патэнцыйных хаўруснікаў. Але ўсё марна. Вынік нікчэмны. І адплата з кожным днём усё больш відавочная. Параза непазбежная. «Движуха», на якую так спадзяваўся лубянскі вылучэнец, для яго маўклівых падданых усеагульным імпульсам народнага натхнення не стала.

А тэлефонныя званкі Пуціну і Зяленскаму прэзідэнта Трампа, пра якія стала вядома 12 лютага, гэта яшчэ толькі першыя пробліскі слабай і наіўнай надзеі на магчымае спыненне гэтай жахлівай вайны і супакаенне агрэсара. Усяго некалькі дзён таму расейскі міністр замежных спраў перад тэлекамерамі заявіў, што найважнейшай умовай магчымых перамоў застаецца поўнае выкананне першапачатковых мэт СВА. Вось з такім падыходам яны збіраюцца пачаць непазбежную гульню ў перамовы пра мір. Аднак Трамп упэўнены, што добра ведае Пуціна яшчэ з часоў сваёй першай кадэнцыі. Але з таго часу столькі вады сышло, так перарадзілася расейская ўлада, адфарматавалася яе ідэалогія і выявілася сапраўдная сутнасць, што гэта ўжо зусім не тая краіна, якую ён ведаў калісьці. Гэта ўжо іншая планета.

Але нават не ў тым праблема і загваздка. А вось як гэтую краіну, якая ўжо вайну прыняла як лад жыцця, пераналадзіла ўсю эканоміку на вайсковы лад і пераканала сваіх грамадзян, што так жыць можна, вярнуць у нармальны стан? Гэта колькі спатрэбіцца гадоў? Ці дзесяцігоддзяў? І не падобна да таго, што цяперашняя ўлада мае намер гэтым займацца. Пакуль не было ніякіх прыкмет таго, што з Пуціным можна выпрацаваць план міру. Але план безумоўнай капітуляцыі ў яго ўжо адпрацаваны дакладна і даўно.

Пасля перамоў з Зяленскім Трамп паспяшаўся парадаваць сваіх прыхільнікаў: «Ён, як і Пуцін, хоча міру». Чаго ён хоча?.. Той самы Пуцін, чые войскі ва Украіне вызначыліся нечуванымі зверствамі і адкрытым садызмам. Сабраны дакументальныя сведчанні, высновы экспэртызы. Усё гатова да перадачы ў суд. Да таго ж ён міжнародным вышуку. І ордэр на яго ніхто не касаваў. Не атрымаецца ні ў каго вылепіць з агрэсіўнага дыктатара светлы вобраз міратворцы. Ды ён і сам пакрыўдзіцца, даведаўшыся, што яму яшчэ спрабуюць навесіць.

Трамп хоча весці перамовы з ранейшым Пуціным, якога ён ведаў даўно. Але такога Пуціна няма. Ды і не было ніколі. А ёсць мацёры чэкіст, зацыклены на сталінскай ідэі падзелу свету на зоны ўплыву. А калі прасцей, была б вельмі дарэчы для яго такая выразная дамова ў стылі пецярбуржскага сутарэння. Або дыпламатычны варыянт такога сходу, вядомы ўсім пад тытулам мюнхенскай угоды.

Ды ён і сам ведае, што і навошта. І на светлы шлях і Нобэлеўскую прэмію міру разлічвае не вельмі. І недзе ў закутках яго прадказальных намераў ужо даўно фармуецца і запасны варыянт. Фантастычны, магчыма, аднак беспамылковы і суздром надзейны.

У гэтыя нервовыя дні, 6 лютага, ён надумаў пагутарыць з маладымі навукоўцамі, якім уручалі прэміі за іх дасягненні. Асабліва ўсхвалявала яго тэма абароны жыцця ў космасе. Высветлілася раптам, што маладая жанчына, «якая прайшла шлях ад асістэнта да вядучага навуковага супрацоўніка», займаецца распрацоўкай палімерных кампазітаў для абароны ад радыяцыі касманаўтаў і апаратуры ва ўмовах працяглых касмічных палётаў. І трэба ж, высветлілася ўсё так выразна, дакладна, моцна. Такое актуальнае даследаванне праведзенае дзесьці не ў вялікіх гарадах і вядомых навуковых цэнтрах, а ў прыфрантавым Белгарадзе. Узяліся за справу. І адразу - у цэль!

Ён адразу перавёў тэму размовы ў лёгкую балбатню, каб ніхто і не падумаў нават, што тут нейкая асаблівая цікавасць. Канешне, гэта ні пра што. Проста выйсце правадыра да народа.

- Я далучаюся да таго, што вы сказалі, Наталля Ігараўна. Скажыце, калі ласка, сённяшнія сучасныя радыяцыйна-ахоўныя кампазіты дазволяць, скажам, каровам даляцець да Марса і вярнуцца? Ці зайчыкам? Ці катам? Ці сабакам?

- Чаму не? Вядома, дазволяць.

Дык вось яно, выйсце! Раптоўнае. Непрадказальнае. Надзейнае. Сабраць на найбліжэйшым касмадроме гэтакі суперсучасны каўчэг. Загрузіць усё неабходнае. І кожнаму стварэнню па пары. Запраграмаваць, як трэба. Ды рвануць прамым шляхам на Марс. Калі паспрабаваць, і самому прасачыць за ўсім скрупулёзна, можна нават даляцець. У Ноя таксама не было амаль ніякіх шанцаў. Хоць даплыў!

І недзе там, на спадзістым схіле марсіянскага Арарата пабудаваць унікальны бункер. Перачакаць шалёныя часы. І калі пашанцуе, усё пачаць спачатку.

А што? «Движуха»!..

Уладзімір Халіп, адмыслова для сайта Charter97.org